Η διεύρυνση των επιφανειακών φλεβών προκαλείται από διαταραχή της λειτουργίας της βαλβίδας και της ροής του αίματος. Οι κιρσοί είναι χαρακτηριστικές των κάτω άκρων, καθώς η κάθετη στάση οδηγεί σε προβλήματα με την παροχέτευση του αίματος υπό την επίδραση της βαρύτητας. Σήμερα θα δούμε τα σημάδια και τα συμπτώματα των κιρσών στα πόδια και πώς να θεραπεύσετε τους κιρσούς.
Ο μηχανισμός ανάπτυξης κιρσών
Υπό τη δράση των μυοφλεβικών αντλιών του ποδιού, του ποδιού και του μηρού, της αναρρόφησης της ενδοκοιλιακής πίεσης και του έργου της καρδιάς, το αίμα ανεβαίνει από κάτω προς τα πάνω. Οι φλέβες είναι μεγάλα αγγεία που μεταφέρουν αίμα από την περιφέρεια στην καρδιά. Τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων έχουν λιγότερο μυϊκό ιστό από τα τοιχώματα των αρτηριών. Για να αποφευχθεί η επιστροφή του αίματος, οι φλέβες είναι εξοπλισμένες με βαλβίδες.
Με ατονία των φλεβικών τοιχωμάτων και ανεπάρκεια της βαλβίδας, το αίμα λιμνάζει στις φλέβες και εμφανίζεται η παραμόρφωσή τους. Ο αυλός της φλέβας αυξάνεται. Όσο μεγαλύτερο είναι, τόσο πιο δύσκολο είναι για τις βαλβίδες να το κλείσουν εντελώς. Αυτό προκαλεί περισσότερο αίμα να ρέει πίσω, με αποτέλεσμα οι φλέβες στα πόδια να λιμνάζουν και να επεκτείνονται περαιτέρω.
Οι κιρσοί των κάτω άκρων έχουν εξάρτηση από το φύλο, καθώς, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, εμφανίζονται πιο συχνά στις γυναίκες.
Αιτίες κιρσών
Οι κύριες αιτίες των κιρσών μπορούν να χωριστούν σε ενδογενείς και εξωγενείς:
- κληρονομική φλεβική ανεπάρκεια?
- σωματική αδράνεια?
- παρατεταμένη αναγκαστική στάση.
- φορώντας ψηλά τακούνια?
- ευσαρκία;
- ορμονική ανισορροπία?
- ορισμένες χρόνιες ασθένειες και παθολογίες οργάνων (καρδιά, ήπαρ, σπλήνα κ.λπ.)
- αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία·
- κακή στάση του σώματος και πλατυποδία.
- λήψη ορισμένων φαρμάκων (από του στόματος αντισυλληπτικά, στεροειδή).
- αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση, προκαλώντας:
- δυσκοιλιότητα?
- εγκυμοσύνη κλπ.
Πώς να αντιμετωπίσετε τους κιρσούς στα πόδια στις γυναίκες;
Στις γυναίκες, η κατάσταση του φλεβικού συστήματος καθορίζεται από τα μορφολογικά και φυσιολογικά χαρακτηριστικά του σώματος. Ως εκ τούτου, ορισμένοι επιστήμονες υποπτεύονται ότι ένα ειδικό γονίδιο, που κληρονομείται και συνδέεται με το φύλο, είναι υπεύθυνο για την παθολογία των φλεβών στο γυναικείο σώμα. Καθορίζει την αναλογία κολλαγόνου και ελαστίνης στα τοιχώματα των φλεβών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κιρσοί στα πόδια είναι πολύ πιο συχνοί στις γυναίκες.
Επιπλέον, εάν διαταραχθεί η αιμοδυναμική στις βαθιές φλέβες, το αίμα διαρρέει στις σαφηνές φλέβες. Η δομή του υποδόριου ιστού στις γυναίκες έχει χαρακτηριστικές διαφορές. Ένας καλά ανεπτυγμένος υποδόριος ιστός χωρίζει τον ιστό σε τομείς χρησιμοποιώντας γέφυρες συνδετικού ιστού. Σε γυναίκες με χαλαρό υποδόριο ιστό, οι φλέβες είναι συνήθως με λεπτά τοιχώματα και ελικοειδή. Οι «άλτες» ασκούν πίεση στα αραιωμένα τοιχώματα, εμποδίζοντας την εκροή αίματος.
Η κατάσταση του μυϊκού στρώματος του φλεβικού τοιχώματος στις γυναίκες επηρεάζεται επίσης από την ποσότητα των ορμονών του φύλου. Όταν τα επίπεδα οιστρογόνων πέφτουν λόγω εγκυμοσύνης, ορμονικών ανισορροπιών και εμμηνόπαυσης, εμφανίζονται οι λεγόμενες ορμόνες του «κίτρινου σωματίου», οι οποίες χαλαρώνουν τους μύες του τοιχώματος της φλέβας.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι κιρσοί εμφανίζονται στο 70% των γυναικών που παρουσίασαν διαταραχές της εμμήνου ρύσεως κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Η ορμονική εξάρτηση υποδηλώνεται επίσης από το γεγονός ότι με τη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης κατά την εμμηνόπαυση, τα συμπτώματα των κιρσών είναι λιγότερο έντονα και ο κίνδυνος της νόσου μειώνεται. Και η λήψη ορμονικών αντισυλληπτικών αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης κιρσών.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης φλεβικής παθολογίας σχετίζεται με:
- μηχανική πίεση – Η μεγέθυνση του εμβρύου ασκεί πίεση στην κάτω κοίλη φλέβα και εμποδίζει τη ροή του αίματος.
- Διαταραχές του κυκλοφορικού – Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο όγκος του αίματος αυξάνεται και η εκροή του από την καρδιά αυξάνεται, γεγονός που οδηγεί σε πρόσθετο φορτίο στις φλέβες όχι μόνο των ποδιών, αλλά και της λεκάνης.
- η αύξηση του επιπέδου της προγεστερόνης επηρεάζει τον τόνο του μυϊκού ιστού στα τοιχώματα των φλεβών, χαλαρώστε τους σημαντικά.
- Διαταραχή αιμόστασης συνοδεύεται από αύξηση της πήξης του αίματος και αύξηση του ιξώδους του, γεγονός που οδηγεί σε σχηματισμό θρόμβου.
Εξωγενείς παράγοντες επιδεινώνουν την πορεία της παθολογικής διαδικασίας σε μια γυναίκα. Στους άνδρες, οι κιρσοί στα πόδια προκαλούνται σε μεγαλύτερο βαθμό από εξωγενείς παράγοντες. Η αιτία των κιρσών στους άνδρες είναι η υπερβολική σωματική δραστηριότητα όπως η άρση βαρών στη δουλειά ή η προπόνηση με βάρη.
Ορισμένα αθλήματα μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμούς στα πόδια που έχουν ως αποτέλεσμα την πλήρη διεύρυνση των φλεβών. Ο καθιστικός τρόπος ζωής και η κακή διατροφή οδηγούν σε παχυσαρκία και αυξάνουν το φορτίο στα πόδια. Η κατάχρηση αλκοόλ και το κάπνισμα επηρεάζουν τη ρεολογική κατάσταση του αίματος. Όχι μόνο γίνεται πιο παχύρρευστο, αλλά υπάρχει και κίνδυνος φλεβικής θρόμβωσης λόγω διαταραχής της αιμόστασης.
Μια κοινή αιτία των κιρσών είναι η ιδιαίτερη φύση της εργασίας στους άνδρες. Η παρατεταμένη παραμονή σε στατική θέση (όρθια ή καθιστή), οι τοπικοί ή γενικοί κραδασμοί (οδηγός, χειριστής εκσκαφέα, τρυπάνι) οδηγούν όχι μόνο σε στασιμότητα του αίματος στα πόδια, αλλά επηρεάζουν επίσης την κατάσταση και τη λειτουργία του φλεβικού τοιχώματος. Οι άνδρες, σε μικρότερο βαθμό αλλά όπως και οι γυναίκες, έχουν γενετική προδιάθεση για κιρσούς.
Στατιστικές μελέτες επιβεβαιώνουν αυξημένο κίνδυνο κιρσών στους Καυκάσιους.
Οι δευτερογενείς κιρσοί προκαλούνται από συστηματική παθολογία. Η σύνθεση του αίματος και η κατάσταση των φλεβών επηρεάζονται από την παθολογία του ήπατος. Μια δυσλειτουργία μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχή του μεταβολισμού του λίπους, στο σχηματισμό «κακής» χοληστερόλης και στην εναπόθεση πλακών στο εσωτερικό τοίχωμα της φλέβας. Η νεφρική παθολογία οδηγεί σε παθολογία του μεταβολισμού νερού-αλατιού και πάχυνσης του αίματος.
Και οι δύο τύποι ασθενειών μπορούν να προκαλέσουν κιρσούς στα πόδια. Ο σακχαρώδης διαβήτης προκαλεί επίσης κιρσούς και τις επιδεινώνει. Ο σακχαρώδης διαβήτης διαταράσσει τη διατροφή και τη λειτουργία των ιστών, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό τροφικών ελκών στα πόδια. Φλεγμονώδεις παθήσεις του ουροποιογεννητικού συστήματος (προστατίτιδα στους άνδρες και αιδοίτιδα, κολπίτιδα, ενδομητρίτιδα κ.λπ. στις γυναίκες) μπορούν επίσης να προκαλέσουν κιρσούς.
Οι κιρσοί είναι μια χρόνια ασθένεια που τείνει να εξελίσσεται και να υποτροπιάζει.
Σημάδια κιρσών
Τα πρώτα σημάδια των κιρσών εκδηλώνονται με μια σειρά από χαρακτηριστικά συμπτώματα:
- αίσθημα βάρους στα πόδια.
- η εμφάνιση κράμπες στους μύες της γάμπας.
- ένα αίσθημα μυρμηκίασης ή μουδιάσματος.
- Πρήξιμο στο τέλος της ημέρας.
Καθώς η νόσος εξελίσσεται, τα συμπτώματα αυξάνονται:
- η εμφάνιση φλεβών αράχνης.
- Εμφανίζονται διευρυμένες, ελικοειδή και παραμορφωμένες φλέβες.
- το χρώμα των γειτονικών ιστών αλλάζει.
- υπάρχει πόνος κατά μήκος των φλεβών.
- φλεγμονώδεις περιοχές με υπεραιμικό δέρμα είναι ορατές.
- Κατά την ψηλάφηση, κατά μήκος της φλέβας γίνονται αισθητά πυκνοί θρομβωτικοί όζοι.
Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τον τύπο και το στάδιο των κιρσών. Εάν η διαδικασία κλιμακωθεί, οι κιρσοί μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές. Τα συμπτώματα αυξάνονται, ο πόνος γίνεται αισθητός όχι μόνο μετά από σωματική δραστηριότητα, αλλά και όταν βρίσκεται σε ηρεμία. Υπάρχει φαγούρα και κάψιμο στην κατεστραμμένη φλέβα.
Λόγω της ανεπαρκούς παροχής αίματος, η διατροφή του δέρματος διαταράσσεται. Η μελατονίνη εναποτίθεται σε κατεστραμμένα κύτταρα και κάνει την επιδερμίδα σκοτεινή. Η περαιτέρω εξέλιξη της νόσου μπορεί να συνοδεύεται από την εμφάνιση τροφικών ελκών που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Συχνά, μια παραβίαση του τροφισμού των ιστών εκδηλώνεται με τη μορφή δερματώματος, εκζέματος, ξηρότητας και απώλειας ελαστικότητας του δέρματος. Τα συμπτώματα που αναφέρονται είναι χαρακτηριστικά για την ανάπτυξη κιρσών, αλλά υπάρχουν και μεμονωμένα, ανάλογα με την κατάσταση του σώματος και τις συνοδές ασθένειες. Τα συμπτώματα χαρακτηρίζουν επίσης τα διαφορετικά στάδια των κιρσών.
Ταξινόμηση της φλεβικής νόσου
Οι κιρσοί έχουν διάφορα στάδια ανάπτυξης, τα οποία χαρακτηρίζονται από συμπτώματα ποικίλης σοβαρότητας:
- Αντισταθμιστικό στάδιο – η έναρξη της νόσου χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση φλεβών αράχνης, παραμόρφωση των σαφηνών φλεβών, αίσθημα βάρους και πρήξιμο.
- Στάδιο υποαντιστάθμισης – εξέλιξη των κιρσών, αλλαγή στο χρώμα των ιστών, παρουσία υπερμελάγχρωσης περιοχών, συνεχές πρήξιμο, νυχτερινές μυϊκές κράμπες των ποδιών, ο πόνος επιμένει ακόμη και σε ηρεμία.
- Στάδιο απορρόφησης – τα σημάδια της φλεβίτιδας είναι ορατά, η παραμόρφωση αυξάνεται και εξαπλώνεται. Η προοδευτική διαταραχή της διατροφής και της παροχής αίματος στους ιστούς μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό τροφικών ελκών, νέκρωση ιστών κ.λπ.
Σύμφωνα με τη σύγχρονη ταξινόμηση των χρόνιων φλεβικών παθήσεων, η παθολογία χαρακτηρίζεται από πολλά χαρακτηριστικά - κλινικές εκδηλώσεις (C), αιτιολογικά σημεία (E), ανατομικά χαρακτηριστικά και εντοπισμός κιρσών (Α), παθοφυσιολογικές εκδηλώσεις (P).
Στη συνέχεια, οι κλινικές εκδηλώσεις των κιρσών μπορούν να χωριστούν σε 6 στάδια:
- Τα πρώτα σημάδια των κιρσών είναι το βάρος και ο πόνος στα πόδια. Δεν υπάρχουν κυκλοφορικά προβλήματα στα πόδια (C0).
- C1 – δικτυωτοί κιρσοί, στους οποίους εμφανίζονται δικτυωτές φλέβες ή φλέβες αράχνης.
- C2 – Η εξέλιξη της νόσου εκδηλώνεται με ορατές αλλαγές, την εμφάνιση οζιδίων και ελικοειδής φλέβες που προεξέχουν πάνω από την επιφάνεια του δέρματος.
- C3 – στάδιο σχηματισμού οιδήματος. Η διαπερατότητα των τοιχωμάτων της φλέβας είναι μειωμένη και το υγρό διεισδύει στον ιστό γύρω από τα αγγεία. Δεν εντοπίστηκαν παθολογίες τροφικού ιστού.
- C4 – είναι αισθητές τροφικές αλλαγές στην επιδερμίδα των ποδιών. Μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα λευκής ατροφίας, δερματίτιδας και εκζέματος.
- C5 – επουλωμένα τροφικά έλκη που είναι επιρρεπή σε υποτροπή.
- C6 – υπάρχουν ένα ή περισσότερα ανοιχτά έλκη στα κάτω πόδια.
Οι κιρσοί πρέπει να αντιμετωπιστούν για να σταματήσει η διαδικασία. Προκειμένου να προσδιοριστεί με ακρίβεια η θέση και η έκταση των θρομβωμένων περιοχών, να προσδιοριστεί το στάδιο της νόσου και να συνταγογραφηθεί η κατάλληλη θεραπεία, απαιτείται ένας αριθμός διαγνωστικών μελετών. Κατά την κωδικοποίηση των κιρσών, ο τύπος διάγνωσης κωδικοποιείται επίσης σύμφωνα με τη διεθνή ταξινόμηση των χρόνιων φλεβικών παθήσεων.
Διάγνωση κιρσών
Για τους κιρσούς, η πρώτη φάση της έρευνας είναι η φυσική εξέταση και η ανάλυση του ιστορικού. Μπορεί να συνταγογραφηθούν εργαστηριακές εξετάσεις αίματος και εξετάσεις υλικού των φλεβών των άκρων:
- Dopplerography;
- Αγγειοσκόπηση;
- Πληθυσμογραφία;
- MRI;
- σπειροειδής αξονική τομογραφία;
- φλεβοτονομετρία κ.λπ.
Σύμφωνα με τη διεθνή ταξινόμηση των χρόνιων φλεβικών παθήσεων, η διάγνωση κωδικοποιείται ανάλογα με το είδος και τον αριθμό των μελετών (L1, LII, LIII). Για παράδειγμα: κλινική εξέταση και υπερηχογράφημα Doppler (LI). Κλινική εξέταση + υπερηχογράφημα Doppler + Υπερηχογράφημα (LII) κ.λπ.
Με βάση το συμπέρασμα, αναπτύσσεται μια θεραπευτική στρατηγική.
Θεραπεία παθολογικών κιρσών
Η θεραπεία των κιρσών σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης της νόσου απαιτεί τη χρήση διαφόρων μεθόδων και θεραπευτικών παραγόντων:
- ιατρικός;
- μη ιατρικό:
- φυσιοθεραπεία?
- υδροθεραπεία?
- φυσιοθεραπεία;
- ιρουδοθεραπεία;
- κάλτσες συμπίεσης και επίδεσμοι με ελαστικό επίδεσμο.
- μασάζ (π.χ. cupping).
- παραδοσιακή ιατρική?
- χειρουργική θεραπεία κλπ.
Σε διαφορετικά στάδια των κιρσών, χρησιμοποιούνται τοπικά και συστηματικά φάρμακα. Στα αρχικά στάδια, εξωτερικές αλοιφές, τζελ και κρέμες επαρκούν για την ενίσχυση των τοιχωμάτων των φλεβών, την ανακούφιση από το πρήξιμο και την ομαλοποίηση της κυκλοφορίας του αίματος. Χρησιμοποιούν αφεψήματα και αφεψήματα φαρμακευτικών βοτάνων: αγριοκάστανο, Galega officinalis, knotweed, ελεκαμπάνη, υπερικό, λινάρι κ.λπ.
Η σύνθετη θεραπεία των κιρσών παράγει το αναμενόμενο αποτέλεσμα και μειώνει τον κίνδυνο εξέλιξης και υποτροπής της παθολογίας.
Ένα σημαντικό βήμα είναι η πρόληψη των κιρσών.
Πρόληψη κιρσών
Η πρόληψη των κιρσών συνίσταται σε:
- διατήρηση μιας ισορροπημένης διατροφής?
- ενεργός τρόπος ζωής?
- εφικτή σωματική δραστηριότητα·
- εγκαταλείψτε τις κακές συνήθειες.
- διεξαγωγή ειδικών ασκήσεων·
- ομαλοποίηση βάρους κ.λπ.
Η τήρηση απλών κανόνων πρόληψης θα αποτρέψει την εμφάνιση ή την εξέλιξη της νόσου. Η ερώτηση: Είναι δυνατή η θεραπεία για τους κιρσούς σε μεμονωμένες περιπτώσεις και θα πρέπει να απαντηθεί από τον θεράποντα ιατρό σας.